Natuurgebied Zwillbrocker Venn over de grens bij Groenlo
Het veengebied in Zwillbrock, is een beschermd natuurgebied. Daar tref je het hele jaar door kokmeeuwen en andere vogelsoorten.
Waar eerst turf werd gestoken, is al meer dan 40 jaar een broedgebied voor flamingo’s. De eerste (Chileense) flamingo’s zijn vermoedelijk ergens ontsnapt. Nu wonen er ook Europese en Caraïbische flamingo’s.
Zodra de vorst vertrokken is, komen de eerste flamingo’s naar het Zwillbrocker Venn. Daar maken de monogame echtparen met klei een nest in de vorm van een vulkaantje. Ze leggen 1 ei (hooguit 2 stuks) en broeden ongeveer een maand. De donkergrijze flamingo’s, met roze poten en een roze snavel, worden allemaal in dezelfde periode geboren. Als een flamingo ongeveer twee jaar oud is, zijn de donkergrijze veren vervangen door witte veren. De veren kleuren roze door de kleurstof bètacaroteen. Die kleurstof krijgen de flamingo’s binnen door hun voedsel: bijvoorbeeld algen, slakken, garnalen en kreeftjes.
Flamingo’s krijgen vliegles als ze 4 tot 6 weken oud zijn. Vanaf augustus kunnen de jongen redelijk vliegen. Als de waterstand in Zwillbrock dan te ver zakt, of er ander gevaar dreigt, dan vliegt de kolonie naar het westen van Nederland. Bij gunstige omstandigheden blijven de flamingo’s langer in Zwillbrock (tot de eerste nachtvorst), zodat de jongen extra sterk zijn voor de overtocht. Het zoete water in Zwillbrock kan in de winter bevriezen, daarom overwinteren de flamingo’s in het Grevelingenmeer, op de grens tussen Zuid Holland en Zeeland.
Al zo’n 10.000 jaar wonen er mensen in deze prachtige omgeving. De eerste bewoners zwierven rond, woonden in tenten en gebruikten stenen voorwerpen als gereedschap. Later werd de geloofsgrens ook de bestuurlijke grens. Münsterse bisschoppen lieten kerken en kapellen vlak langs de grens bouwen, zodat Gelderse katholieken in het geheim een mis konden bijwonen. Omgekeerd kwamen protestantse mensen naar de Nederlandse kerken. Pas in 1765 is de grens tussen Nederland en Duitsland exact aangegeven op stenen grenspalen met wapens van Gelre en Münster.
De mensen die bij de grens woonden, spraken hetzelfde dialect. Ze bleven onderling contact houden. Vanaf de negentiende eeuw werd de grens afgesloten. Strenge douanewetten leidden tot smokkelpraktijken. Er ontstond een winstgevende handel in producten als paarden, sigaretten, zeep en boter.
